Ταξίδι…

ΑΓΚΑΡΤΑ... Όλοι το ξερουν!

Έχω μείνει πολύ πίσω τελικά. Συνηθισμένος από την εποχή όπου οι σινεμάδες αλλάζανε έργο κάθε Παρασκευή πήγα εψές να δω επιτέλους το “Paris, je t’aime”. Δεν έχω ιδέα ποιος εισηγήθηκε να γίνονται οι αλλαγές ταινιών κάθε Πέμπτη, αλλά μου χάλασε την –κινηματογραφική- βραδιά γιατί ταινία δεν είδα. Κάθε εμπόδιο για καλό όμως, αφού η βραδιά συνεχίστηκε πολύ όμορφα με καλή παρέα και πολύ καλή μουσική που μας φέρνει και στο θέμα μας...

Ένα πράγμα για το οποίο είναι γνωστή η Πράγα αλλά και η Τσεχία γενικότερα είναι η μουσική της παράδοση. Και η καρδιά της σύγχρονης Πράγας χτυπάει σίγουρα σε ρυθμό τζαζ. Στην πόλη βρίσκονται αρκετά μαγαζιά με ζωντανή τζαζ ενώ διοργανώνονται και φεστιβάλ τζαζ μουσικής.

Μια εξαιρετική μουσική σκηνή στην οποία παραβρεθήκαμε ήταν και το agharta, από το οποίο και η φωτογραφία. Σύμφωνα με τον φίλο και λάτρη της Πράγας Σβολ, είναι από τα μέρη τα οποία οφείλει κάποιος να επισκεφθεί και έχει απόλυτο δίκιο. Σ’ αυτό που δεν είχε καθόλου δίκιο -όπως ήμασταν καταδικασμένοι να διαπιστώσουμε- ήταν το γεγονός πως το μαγαζί είναι πολύ γνωστό και... «ρωτήστε εκεί.... όλοι το ξέρουν».

Ύστερα λοιπόν από ένα βράδυ άσκοπης περιπλάνησης στο κέντρο της Πράγας ρωτώντας καμία δεκαριά διαφορετικά άτομα, περπατώντας απο την όπερα ώς το ποτάμι και έχοντας πιο πριν –βλακωδώς- σβήσει το μήνυμα στο κινητό όπου υπήρχε και η διεύθυνση του μαγαζιού, την άλλη μέρα κάναμε το σωστό και... πήγαμε σε ένα ίντερνετ καφέ. Το agharta λοιπόν, βρίσκεται δίπλα από την κεντρική πλατεία και αυτοί που δουλεύουν στο μαγαζάκι παραδίπλα δεν το έχουν ακουστά (κάναμε το τεστ έτσι για να σιγουρευτούμε).

Το μαγαζί πραγματικά άξιζε. Ακούσαμε μοντέρνα τζαζ από ένα αξιόλογο τρίο (πιάνο, κοντραμπάσο, ντραμς). Ο πιανίστας πολύ καλός και μελωδικός. Ο μόνος που είχε ηχογραφήσει και προσωπική δουλειά. Ο ντράμερ (ο μεγαλύτερος σε ηλικία) κατέβαζε την μπύρα του με ρυθμό μισό ποτήρι ανά γουλιά, έπαιζε καλά (ενίοτε τα έσπαγε), αλλά έχασε κάνα-δυο νότες (ο Αντώνης του βρήκε πιο πολλά λάθη). Με δυο λόγια: ωραίος. Ο κοντραμπασίστας έπαιζε παπάδες αλλά προσωπικά με ενοχλεί όταν οι μουσικοί διαβάζουν τα πάντα από παρτιτούρες ειδικά σε ένα είδος μουσικής όπου –υποτίθεται- θριαμβεύει ο αυτοσχεδιασμός.

Ως κοινό, υπήρχαν όπως πάντα οι κλασικοί Έλληνες (κόντευαν τους μισούς) και πολλοί Γάλλοι. Βέβαια οι περισσότεροι Έλληνες κατέφθασαν αρκετή ώρα μετά την έναρξη οπότε τραπεζάκι, ούτε για δείγμα. Εμείς που το παίξαμε ευρωπαίοι και πήγαμε μισή ώρα πριν, διαλέξαμε το καλύτερο (μόνο 1 ή 2 ήταν ρεζερβέ). Ο χώρος είναι μικρός αλλά ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός και όμορφος, οπότε μην αργείτε αν θέλετε να κάτσετε.

Αν βρεθείτε Πράγα, επισκεφθείτε το –τσεκάρετε αν θέλετε και το πρόγραμμά του στο ίντερνετ. Αλλά είπαμε... Διευθυνσούλα, google map (ή ρωτήστε κάποιον ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ, και ΟΧΙ για το μαγαζί) και... καλή διασκέδαση.

Όσο για μένα... πήρα μπλουζάκι και CD (καταναλωτικό θύμα κετς)

posted by Buffos @ 5:17 PM