Ταξίδι…

Ντρίγκι ντρίγκι ντρίγκι το κουδουνάκι

Πρόσφατα πήρα ποδηλατάκι και στην Θεσσαλονίκη. Το τελευταίο έπρεπε να μείνει κρυφό από τους δικούς μου γιατί αν και 27 χρονών γομάρι, ανησυχούν για μένα οι ανθρώποι. Τελικά ο στόχος δεν επετεύχθη αφού φρόντισε ο Χάινριχ γι αυτό (ο ελληνογερμανός πατέρας του συγκατοίκου, αλλά αυτό είναι ιστορία για άλλο ποστ… ή μάλλον ο Χάινριχ είναι ιστορία για ξεχωριστό βιβλίο). Εδώ πρέπει να πω ότι η Θεσσαλονίκη δεν είναι καθόλου φιλική πόλη για ποδηλάτες. Ούτε οι πεζοί ούτε οι οδηγοί είναι εξοικειωμένοι με την ύπαρξή τους. Οι μεγάλες οδικές αρτηρίες παραείναι μεγάλες. Αλλά και στα στενά τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά. Το μόνο που σώζει την κατάσταση είναι η παραλία – αλλά και εκεί από το μέγαρο μέχρι σχεδόν την Μπότσαρη εκτελούνται έργα για νέο πάρκο (χαλάλι του αν γίνει). Οι αποστάσεις πολλές φορές μπορεί να είναι μεγάλες ενώ οι ανηφόρες οδυνηρές (το καθημερινό Καλαμαριά – κέντρο ειδικά αν μένεις ψηλά στην Καλαμαριά μπορεί να είναι κουραστικό). Παρόλα αυτά οι ποδηλάτες αυξάνονται σιγά-σιγά, ενώ έχουν οργανωθεί και αρκετές ποδηλατοπορείες. Αν πηγαίνεις κι εσύ με ποδήλατο μπορείς να παρατηρήσεις πολλούς ποδηλάτες -ίσως λόγω ίδιας ταχύτητας. Και δεν μιλάω για την παραλία όπου είναι δεδομένη η ύπαρξή τους, αλλά και μέσα στην αστική ζούγκλα. Κρυμμένοι κάπου ανάμεσα στα οχήματα, γλιστρούν αθόρυβα πίσω από τα εκκωφαντικά μηχανοκίνητα δίκυκλα. Υπάρχει μάλιστα και μια ιδιότυπη αλληλεγγύη μεταξύ ποδηλατών. Περιμένοντας σε φανάρι περνά από μπροστά μου μεσήλικας ποδηλάτης και μου απευθύνει χαιρετισμό:

- Γεια σου ποδηλάτη!

- Γεια χαρά!

- Όλα καλά;

- Μια χαρά, εσύ;

Μετά πώς να μη συνεχίσεις με χαμόγελο και εκείνη την κρυφή περηφάνια πως ανήκεις στο χωριό του Αστερίξ περιτριγυρισμένος από λεγεωνάριους!

Παρόλα αυτά η κατάσταση στην Θεσσαλονίκη είναι τέτοια που για πολύ καιρό θα είμαστε πολιορκημένοι Γαλάτες. Υποδομή για τους ποδηλάτες δεν υπάρχει (πέρα από τον χώρο της παραλίας). Η έλλειψη παιδείας και συνήθειας από πλευράς οδηγών και πεζών (αν δεν ακούγεται – δεν υπάρχει) είναι φανερή και δεν βλέπω κανέναν να προσπαθεί να κάνει οτιδήποτε για την βελτίωση της κατάστασης. Όσοι κυκλοφορούν εκεί με ποδήλατο, είναι μάλλον καταδικασμένοι να είναι γραφικοί. Κρίμα να μην μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα ποδηλατοκρατούμενων πόλεων του εξωτερικού ( Άμστερνταμ, Κοπεγχάγη) που έχουν πλεονέκτημα τόσο λόγω επίπεδης /απλόχωρης διαμόρφωσης άλλα και νοοτροπίας του κόσμου

Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα: την Λάρισα. Πόλη επίπεδη, μικρή σε έκταση, με ήδη αρκετά ποδήλατα και με κάποια χιλιόμετρα ποδηλατόδρομους. Όντως υπάρχει πολύς κόσμος που κυκλοφορεί ποδηλατώντας και μάλιστα διαφόρων ηλικιών... Από γραφικούς παππούδες μέχρι παιδιά που πάνε στο φροντιστήριό τους. Μηχανόβιος φίλος από την Πάτρα έφτασε σε σημείο να μιλήσει για «ευρωπαϊκά πράματα» (τηρουμένων των αναλογιών και σε συνδυασμό με την έλλειψη μεσαίων/μεγάλων μηχανών). Τα πράγματα πάντως θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα μιας και υπάρχει τόσος κόσμος που κατεβάζει το αυτοκίνητό του στο κέντρο για να μην κουραστεί ή γιατί έτσι έχει μάθει που επικρατεί ένας πανικός. Τόσο στην κίνηση όσο και στο παρκάρισμα. Ας μη μιλήσουμε για τα παρκαρισμένα στους ποδηλατόδρομους αυτοκίνητα...

Οι ποδηλατόδρομοι μπορεί να μην είναι τόσο λειτουργικοί ακόμα, μιας και όταν είναι μέρος του πεζοδρομίου τους καταπατούν οι πεζοί ενώ όταν είναι μέρος του δρόμου τους «κλείνουν» τα αυτοκίνητα (εδώ να πω πάντως πως όταν χτύπησα κουδουνάκι σε 2 οικοδόμους στην Ανθ Γαζή ο ένας είπε στον άλλο -που δεν έπαιρνε χαμπάρι- να κάνει στην άκρη γιατί «είναι ποδηλατόδρομος»!!!). Αυτά όμως που πιάσαν τόπο, είναι τα πάρκινγκ για ποδήλατα στους πεζοδρόμους της πόλης (για να πούμε και κάτι καλό). Όσα δεν έχουν ξεχαρβαλωθεί χρησιμοποιούνται συνεχώς –αν και καμιά φορά με λάθος τρόπο (ποδήλατα λάθος παρκαρισμένα).

Γεγονός είναι πως αρκετοί ποδηλάτες (και ο υπογράφων – ειδικά όταν βιάζεται) χρησιμοποιούν τον δρόμο, πράγμα που –όπως και να το κάνεις- έχει μια κάποια επίπτωση στην ασφάλειά σου. Στην Δανία, κύριο μέλημα των οδηγών είναι να μην εμπλακούν σε ατύχημα με ποδηλάτη γιατί ο ποδηλάτης έχει πάντα δίκιο (προτεραιότητα). Εδώ καλύτερα να μην το συζητήσουμε. Ήθελα να καταλήξω ότι ακόμα και στην Λάρισα που είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα, υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης καθώς επίσης και πρωτοβουλίες που θαφτήκανε εντελώς. Για παράδειγμα τα ποδήλατα της αστυνομίας (κάτι ωραία mountain bike που γράφουν police). Ρωτώ: έχει δει κανείς στην Λάρισα αστυνομικό ποδηλάτη; (ρητορική η ερώτηση…)

Το άλλο; Είχα σκεφτεί κάποτε ότι ο δήμος θα έπρεπε να δίνει κίνητρα στον κόσμο να μπαίνει στο κέντρο με ποδήλατα ως εξής: στα περιφερειακά πάρκινγκ να δίνει δωρεάν σε όσους αφήνουν το αυτοκίνητό τους ένα ποδήλατο για να κινηθούν στην πόλη το οποίο και θα επέστρεφαν για να πάρουν τα κλειδιά και το αυτοκίνητό τους. Ε, κάποια στιγμή πολύ αργότερα είδα σε ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων να σαπίζουν κάτι σκουριασμένα ποδήλατα στη σειρά που έγραφαν «δήμος Λάρισας». Και λέω εγώ τώρα, αν τυχόν υπήρξε κάτι σαν αυτό που σκέφτηκα (έστω και στα χαρτιά) γιατί δεν το διαφήμισε – διέδωσε κανείς;

Μου φαίνεται πως από τέτοια προγράμματα, μόνο τις επιχορηγήσεις ξέρουμε να τρώμε...

posted by Buffos @ 12:04 AM